Termin używany w kontekście degustacji wina, odnoszący się do obecności tanin w winie. Taniny są naturalnymi związkami chemicznymi, które występują w skórkach, pestkach i szypułkach winogron, a także w drewnie beczek dębowych używanych do starzenia wina.
Taniny są odpowiedzialne za cierpkość i suchość, które można odczuć w ustach podczas degustacji wina. Dają one wrażenie ściągania, które przypomina uczucie, jakie pojawia się po spożyciu herbaty zbyt długo parzonej. Nadają winu struktury i złożoności. Wino o wysokiej zawartości tanin często ma mocniejszą budowę oraz większy potencjał starzenia. Taniny działają jako naturalne konserwanty, pomagając winu rozwijać się i ewoluować z czasem. W miarę starzenia taniny stają się bardziej zintegrowane i łagodniejsze.
Największa ilość tanin pochodzi ze skórek, pestek i szypułek winogron. Czerwone wina mają więcej tanin niż białe, ponieważ podczas produkcji czerwonego wina skórki winogron fermentują razem z sokiem, co pozwala taninom przeniknąć do wina. Taniny mogą również pochodzić z dębowych beczek, w których wino jest starzone.
Wina czerwone, takie jak cabernet sauvignon, merlot, syrah i nebbiolo, są bardzo bogate w taniny. Taniny w tych winach mogą być mocne i wyraźnie wyczuwalne, szczególnie w trunkch młodych.
Większość białych win ma niską zawartość tanin, ponieważ skórki winogron są usuwane przed fermentacją. Jednak niektóre białe wina starzone w dębowych beczkach, jak np. chardonnay, mogą mieć lekką taniczną strukturę.
Wina musujące i różowe zazwyczaj mają bardzo niską zawartość tanin, ponieważ są produkowane w sposób, który minimalizuje kontakt ze skórkami winogron.
